Ξέφτισε ένας μήνας ακόμη, κι είναι ζεστά κι αλμυρά τα ίχνη του απάνω μας. Φλούδες από πεπόνι σκορπούν το άρωμα του καλοκαιριού, φλούδες από σάρκα σχηματίζουν χάρτες στο ηλιοκαμένο δέρμα, η ζωή κοιτά μπροστά με τα μάτια νωχελικά μισόκλειστα. Κι ο ελεύθερος χρόνος; Αυτός σκορπάει κάπου ανάμεσα στις σελίδες βιβλίων που τινάζονται απ’ την άμμο και σε μπαλκόνια που οι μπουκαμβίλιες χρωματίζουν μωβ και φούξια. Ανάμεσα στο ρεύμα ανεμιστήρων και στο άλλο ρεύμα που παρασύρει τις ανθρώπινες φιγούρες σε πιο ξέγνοιαστους, υδάτινους κόσμους.
Ταξίδια που θα κάνετε με το νου και άλλα με τα μέσα μεταφοράς, ήδη έχουν ξεφύγει από τα προσχέδια. Όλο κι από κάποια έκθεση βιβλίου θα περάσατε, όλο κι από κάποια ιστοσελίδα που σας κάλεσε προτείνοντας τα αναγνώσματα του καλοκαιριού. Οι Κουήρ προτάσεις, βέβαια, λίγες. Αυτό το κενό θα σας γεμίσω σήμερα προτείνοντας τρία βιβλία ΛΟΑΤΚΙ+ Θεματικής που θα διεκδικήσουν άξια την καρδιά και το νου σας.
Middlesex, του Τζέφρυ Ευγενίδη. Όσα κι αν πω γι’ αυτό το μυθιστόρημα νομίζω πως θα φαντάζουν λίγα. Δεν είναι τυχαίο που πήρε το βραβείο Πούλιτζερ. Πρόκειται για ένα συγγραφικό (και αναγνωστικό, επομένως) ταξίδι στην αρχέγονη, προσχηματισμένη μνήμη ενός ίντερσεξ ατόμου, ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο που θα σας αφήσει με τις θετικότερες των εντυπώσεων. Εάν δεν το έχετε ήδη διαβάσει -μιας και κυκλοφόρησε το 2003- να το πράξετε άμεσα, ενώ αν το διαβάσατε στο παρελθόν τώρα είναι η ευκαιρία να το ξαναπιάσετε στα χέρια σας. Όλο και κάτι νέο θα έχει να σας πει…
Τρομπέτα, της Τζάκι Κέι. Ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τη ζωή του Μπίλυ Τίπτον, καλλιτέχνη της τζαζ, συζύγου και πατέρα, που πέρασε τη ζωή του ως άντρας ενώ ήταν, στην πραγματικότητα, γυναίκα. «Ο κόσμος κυριαρχείται από μυστικά. Τί είδους μέρος θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτά; Το μυστικό μας ήταν ακίνδυνο. Δεν έκανε κακό σε κανέναν.» Η συγγραφέας με αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα κέρδισε το βραβείο Guardian το 1998. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι σε μετάφραση Κωνσταντίνου Ματσούκα.
Κι επειδή, όπως ίσως έχετε κι εσείς αντιληφθεί, το μέλλον είναι Τρανς και όχι Cis, οι προτάσεις μου σήμερα δεν θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν δίχως άλλο ένα μυθιστόρημα που ξεκινά το ταξίδι του το 1994, γραμμένο από τον μάστερ του είδους Ισαάκ Ασίμωφ. «Ακόμα και οι Θεοί» είναι ο τίτλος του και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος σε μετάφραση Ελένης Παλαιολόγου. Πρόκειται, φυσικά, για ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που όμως καταπιάνεται με το θέμα των ταυτοτήτων φύλου. «Οι επιστήμονες που ασχολούνται με θέματα οριακών γνώσεων, έχουν την τάση να ξεφεύγουν, να λοξοδρομούν. Γνώρισα, κάποτε, έναν ψυχίατρο που ονόμαζε το «Ποιος ξέρει», φαινόμενο. Αν καμιά ενέργεια, υποστήριζε, δεν πρόκειται να σου δώσει το αποτέλεσμα που θέλεις, στο τέλος καταλήγεις να ρωτάς τον εαυτό σου «Ποιος ξέρει τι θα συμβεί;» και σου απαντά η φαντασία σου.»
Με φαντασία, ρεαλισμό, ευαισθησία, τα ταξίδια μέσα από ένα βιβλίο θα είναι πάντα μαγικά! Τιμήστε τα!
Καλό Ιούλιο, αγαπημένα μου, πολύχρωμα πλάσματα, και μην ξεχνάτε: να προσέχετε τον εαυτό σας!
Με αγάπη,
Λία