Οι Ανθρωποφύλακες είναι ένα ταλαιπωρημένο βιβλίο. Πώς αλλιώς θα γινόταν, άλλωστε; Γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, σε είκοσι πέντε μόλις αντίτυπα, σε κάποιον παλιό πολύγραφο, στο φουαγιέ ενός ξενοδοχείου.
Κι όμως αυτές οι λίγες γραμμές, οι τόσο δυνατές, οι τόσο συγκινητικές (χωρίς ίχνος μελοδραματισμού!), κατάφεραν να αποτελέσουν την αρχή του τέλους μιας στυγνής φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα.
Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και αλλεπάλληλες εκδόσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Σε κάθε έκδοση υπήρχαν Πρόλογοι, Εισαγωγές, Επίμετρα και Παραρτήματα, που προσπαθούσαν να επικαιροποιήσουν το βιβλίο και να αναδείξουν την απαράμιλλη δύναμή του.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Περικλή Κοροβέση, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων παρουσιάζουν μία ολοκληρωμένη έκδοση, που περιέχει τα πιο σημαντικά κείμενα που γράφτηκαν και εντάχθηκαν στο σώμα των Ανθρωποφυλάκων, αλλά και πλούσιο οπτικό υλικό με εξώφυλλα ξένων εκδόσεων, δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, καθώς και τα εξαιρετικά σκίτσα και φωτογραφίες του Αλέκου Λεβίδη από την αναπαράσταση των βασανιστηρίων, που έγινε στο σπίτι του ζωγράφου στη Γενεύη το 1969, προκειμένου να συνοδέψουν την κατάθεση του Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο.
Αυτή η έκδοση αποτελεί και το μεγάλο ευχαριστώ των Εκδόσεων των Συναδέλφων στον άνθρωπο που εμπιστεύθηκε αυτό το έργο του το 2013, σε έναν μικρό και άσημο εκδοτικό οίκο, μόνο και μόνο επειδή ήταν συνεργατικός και κομμάτι του γενικότερου κοινωνικού κινήματος.
Ελπίζουμε πως δεν τον διαψεύσαμε όλα αυτά τα χρόνια και πως δεν θα τον διαψεύσουμε ποτέ.

"Αυτό το βιβλίο περιέχει μια από τις μεγαλύτερες σε ένταση και λιτότητα αφηγήσεις ενός ανθρώπου που πέρασε από βασανιστήρια. Κάτι ανάλογο έχει να γραφτεί εδώ και πολύ καιρό". The Guardian, 6/12/1969

"Οι Ανθρωποφύλακες απεικονίζουν έξοχα τη θορυβώδη και ανόητη βαρβαρότητα των βασανιστηρίων που υπέστη. Ο Κοροβέσης γράφει εξαιρετικά καλά. Οι Ανθρωποφύλακες ανήκουν στα κλασικά της ανάκρισης και αξίζει να συγκριθεί με το Conspiracy of Silence του Άλεξ Βάισμπεργκ". TLS, 7/5/1970

Από την εποχή της Ανάκρισης του Αλέγκ και της ελευθερίας του Λόντον είχαμε να διαβάσουμε κάτι τόσο συγκλονιστικό. Ο συγγραφέας του ας δεχτεί τις ευχαριστίες μας". Le Monde, 26/11/1969

"Η μαρτυρία του, γραμμένη με τρόπο ήρεμο, χωρίς μίσος, αποστασιοποιημένα, όπως και η Ανάκριση του Αλέγκ· και ακόμα περισσότερο επειδή είναι ανελέητος με τον ίδιο του τον εαυτό και μερικές φορές γράφοντας με ένα υποδόριο χιούμορ".(France-Soir, 21/1/1970