Ένα τριήµερο στα Γιάννενα µε έναν άγνωστο, µια µικρή «αλητεία». Για την παρέλαση. Για ένα ρυζόγαλο. Για όπου µας βγάλει. Η συνθήκη σπάει, οι σηµαίες παλουκώνονται και η Έρση Σωτηροπούλου µάς καλεί νευρικά από το θυροτηλέφωνο, «άντε, πού είσαι;», για να έρθουµε για λίγο εκεί που µένει, στον αµφίσηµο κόσµο της αλήθειας.
Εκεί, τα αντικείµενα στέκονται στα πόδια τους, η παρέλαση τακτικά χτυπά τακουνάκι στην άσφαλτο, η βροχή µυρίζει επαρχία. Αλλά, από τον ήχο του νερού στα λούκια ως το ξενοδοχείο Εσπέρια, η πραγµατικότητα αλλάζει σώµα, µυρωδιά και υφή για να γίνει κάτι που µόνο εµείς το είδαµε, όσο οι άλλοι κοιτούσαν τη σηµαία.

«Το εξωφρενικό φινάλε επιβεβαιώνει τη µαύρη κωµική φλέβα της συγγραφέως: σε προκαλεί να γελάσεις, αλλά την ίδια στιγµή φοβάσαι να το κάνεις». Ηλίας Μαγκλίνης
«Με θαµπό πρόγονό του τη Μεταµόρφωση του Κάφκα, το Εορταστικό τριήµερο συµβολοποιεί εφιαλτικά µια πραγµατικότητα: Την ερωτική σχέση —ή σχάση;— αρσενικού και θηλυκού». Χρήστος Μπράβος
«Αν προσκολληθούµε στις ερωτικές σκηνές του βιβλίου αγρεύοντας το συµβατικά ανήθικο, δεν έχουµε να κερδίσουµε και πολλά από το Εορταστικό τριήµερο. Γιατί αν έχει κάτι σηµασία σε αυτή τη νουβέλα, είναι αυτή η αδιάκοπη ανάλωση, το ξόδεµα του σώµατος, που φτάνει στην κορύφωσή του στην περιγραφή µιας συµβολικής ανθρωποφαγίας». Αλέξης Ζήρας