Read an excerpt here.

«…Οι λέξεις έχουν δύναμη. Οι λέξεις έχουν δική τους ζωή. Λέξεις μετρημένες, ημιτελείς, ξεκάρφωτες, επίμαχες, αδέσποτες. Λέξεις άτυχες, λυπητερές, ραγισμένες, σκόρπιες, μυγιάγγιχτες, ανυπόταχτες. Λέξεις φορτισμένες και απόκρυφες. Λέξεις ατσαλάκωτες και υπερβολικές. Λέξεις νοσηρές. Λέξεις επικίνδυνες. Οι λέξεις είναι αθώες, αλλά γίνονται επικίνδυνες όταν δεν έχουμε συμφιλιωθεί με τη σημασία τους…»

Οι δίδυμες Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά εντελώς ανόμοιες στον χαρακτήρα, διαλέγουν από μικρές τους ρόλους της καλής και της κακής κόρης, αντίστοιχα, και θυσιάζουν, με γρήγορες μαχαιριές στον βωμό του μίσους, την αδελφική τους αγάπη. Καθώς μεγαλώνουν, μπλέκονται σ’ έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης, ο οποίος θα τις οδηγήσει σε ακραίες επιλογές ζωής και στην τραγωδία, μέχρι να συμφιλιωθούν με τη σημασία που έχουν οι επικίνδυνες λέξεις: οικογένεια, εξ αδιαιρέτου, ζήλια, γάμος, διαζύγιο, φυγή και συγγνώμη.

Ένα μυθιστόρημα για τον ρόλο της οικογένειας πάνω στο πεπρωμένο μας, τα όρια της αντοχής, τη χαμένη αθωότητα, τις μικρές και μεγάλες τραγωδίες της ζωής, την επιβίωσή μας από αυτές, και, πάνω απ’ όλα, τις απεριόριστες ποιότητες της ελπίδας, της αγάπης και της συγγνώμης.