Δεν ήθελα να σ’ τα πω όλα. Ίσως γιατί φοβόμουν πως, αν τα πω, θα μείνουν εκεί. Αιώνια. Ακίνητα. Τρομακτικά. Κι εγώ θα αναγκαστώ να ζήσω μαζί τους. Μα κατάλαβα πως, ό,τι αφήνεις ανείπωτο, θα καρτερεί πάντοτε να το αγκαλιάσεις.
Το ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ είναι το σώμα που κουβάλησε τη μνήμη. Είναι η αλήθεια χωρίς προστασίες. Ένα ταξίδι μέσα στη βία, στο ψέμα, στο τραύμα και στην ντροπή. Ένα ταξίδι από τα βάθη της κόλασης στα ύψη του παραδείσου.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΞΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.
