Ο χρόνος κύλησε σαν το ποτάμι. Είκοσι χρόνια μετά, το σπίτι δίπλα του κρατάει το πιο πικρό του ποτήρι για τις πέντε γυναίκες του. Το τέλος μιας εποχής πλησιάζει.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Πάντα εκεί για τη Θεοδώρα, τις πέντε κόρες της και τα παιδιά τους. Ορκίστηκαν να μη φύγουν ποτέ ξανά. Να μη χωρίσουν. Ν’ αντιμετωπίσουν ενωμένες τις προκλήσεις. Δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους… Είκοσι χρόνια μετά, το ποτάμι τιμωρεί ή διδάσκει; Κυλάει αέναα, αμέτοχο σε χαρές και λύπες, και θαυμάζει το σπίτι που παραμένει όρθιο… Για πόσο ακόμη;
