Στα «ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ» κυριαρχεί η έννοια της απόρριψης, που στη συνέχεια μετατρέπεται σε αποδοχή, επιτυχία και καταξίωση. Το ευτυχισμένο τέλος που οφείλεται στην αμοιβαία προσφορά των ηρώων ανταποκρίνεται στην αισιόδοξη παιδική φύση.

O Νικολάκης Κουνελάκης το φιλόδοξο κουνέλι δεν είναι σίγουρος τι καριέρα να ακολουθήσει. Σκέφτεται να γίνει πυροσβέστης, αλλά φοβάται ότι μπορεί να τσουρουφλίσει τα μουστάκια του. Αποφασίζει να γίνει μυστικός αστυνομικός, αλλά αλλάζει γνώμη επειδή μπορεί να δει τη σκιά του και να τρομάξει. Ούτε ζαχαροπλάστης μπορεί να γίνει γιατί θα τρώει ο ίδιος όλα τα λουκούμια προτού τα πουλήσει. Τελικά βρίσκει το επάγγελμα που θα ακολουθήσει και πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά.

Την ίδια ώρα ο Μαυρίκιος Μαυρούλης, το κατάμαυρο κοράκι, επιστρέφοντας από ένα πάρτι που κανείς δεν ήθελε να χορέψει μαζί του, περνάει χύνοντας μαύρο δάκρυ κάτω από το παράθυρο του Νικολάκη Κουνελάκη, όταν ξαφνικά νομίζει ότι πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι του! Δεν είναι όμως ο ουρανός. Είναι κάτι πολύχρωμο που θ' αλλάξει ριζικά τη ζωή του.